Eski bir yalnızlık
tutup elimi . . alnıma götürüyorum
bir tek anımsama yetiyor bir tek sözcük bir anlık sessizlik kimsesiz karanlıklardan gözetlenmiş bir avuç gökyüzü bir oda bir pencere ışıksız gözlerimde dikilip duran bir çocuk bazen bazen saçlarında o hırçın o durulmaz rüzgarıyla yitip gitmiş bir kadın yarım bırakıp kaçtığım bir şiir biraz sevda biraz pişmanlık çokca hüzün geceyle büyüyen bir düş sabahla dalgın sabahla aydınlık bir yüz ellerimde biraz daha esmerlik biraz daha yorgun biraz daha yaşanmış hayat işte böyle bir küçük anımsama yetiyor bazen yeniden ayaklanmasına eski bir yalnızlığın |
Ben de aynı anlam minvalinde bir şiir paylaştım bugün.Bir tek anımsama evet...:(( durup dururken bir ağlama nöbeti...
kime duyurursun seni kim dinler ...kimdir deva... kimdir ...kendine yara, kendine merhem olur bulabilirsen eğer minicik teselli
kutlarım duygu yüklü eserinizi.Selam ve hürmetlerimle.