4
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1042
Okunma
Şefkatle sarmalayan bir ana kucağında,
Zemheri ayazında donmaktan korkuyorum.
Yeryüzünü kavuran ağustos sıcağında,
Dokunursan tenime yanmaktan korkuyorum…
Sözünü senet bilip nedensiz güvenerek,
Anıldığın her yerde isminle övünerek,
Maskeler açılınca dizimi dövünerek,
Seni sadık ve kadim sanmaktan korkuyorum…
Geri dönmemek için sildiğim izlerine,
Şimdi kahreder oldum baktığım gözlerine,
Tozu dumana katıp uçuşan sözlerine,
Giderayak yeniden kanmaktan korkuyorum…
Düşününce şaşırtan akıl felsefesinde,
Yüreğim yara-pere göğsümün kafesinde,
Melekûl-Mevt gelince kalan son nefesimde,
Defalarca ismini anmaktan korkuyorum…
Ayser ÖZBAKIR
5.0
100% (4)
Cevap Yaz