HAYAT ASLINDA SONU KÖTÜ BİTEN BİR ÖYKÜDÜR
Küçük bir çocuğun yüzündeki,
Kır çiçekleri gibisin. Sabaha karşı karlı bir istasyona Ne kadar yakışıyorsun bu halinle. Dudaklarında çocukluğundan birşeyler, Diyelim ki, Mayıs sabahları uçurduğun mavi bir uçurtma Dallara takılmış, ağlamışsın Yıldız yıldız gözlerin Küçüksün, Uçurtma büyük görünüyor gözüne Oysa o senden de küçük Birdenbire yaz geceleri, Kışın gizlenen yıldızlar Artık hergece karşındalar. Öyle mutlusun ki Gülüşün yılın ilk karı Haziran sabahları sonra, Kristal bardaklar gibi Pırıl pırıl heryer. Dalları kiraz, İstanbul’u yaz basıyor. Akşam sefaları ateş böcekleri Merak ediyorsun, Çocuksun. Çiçekler gece kendine kapanırken Neden akşamsefaları geceye açılıyor. Düşünüyorsun. Uykuyu seviyorsun o zamanlar Daha çok var uykusuz gecelerle tanışmana Rüyalarında hep uzak ülkeler Mutlu yüzler... Ve masallar sonu hep güzel biten Hayatı masalmış gibi yaşamak istiyorsun Çünkü çocuksun. Bilmiyorsun aslında hayatın sonu kötü biten bir öykü olduğunu. |
Her hayatın sonu kötü bitermi bilemem...
yüreğinize sağlık..
tebrik ve selam ile...
şiirle kalın...