melal..
eylülün
sarısınca damıtılmış hüzün.. sinmiş okunan kitaplara isimsiz mektuplara bir kıvılcım düşse yüreği yangın yeri yavru kuşların cılız çığlıkları gibi boşluğa karışıyor melal.. tasa gam dert kaygı değil tuttuğu el iğreti yandığı güneş uzak ıslandığı yağmur topraktan uzak göğe aykırı.. sönmüş yeni iskarpinlerin heyecanı boşmuş yıllar yılı sırtta taşınan heybe.. gam değermiş ve eğermiş bindiği omzu.. şimdi soruyor gitmek yakın da kalmak uzak mı bindiğim gemiye.. 07/09/2012 ödemiş |
sarısınca
damıtılmış hüzün..
Hüzünsüz eylül varmı hisseden kaleme alan yüreği kutluyorum saygımla