yar kovan düşler..
başı önünde
yıldızsız bir gökyüzü gibi karanlık yüzü.. yar kovan düşler kuruyor ellerinde çok ıramış birkaç söz kağıttan düşüyor kırgın.. rüzgara değmemiş bir yaprak kadar kımıltısız kendi merdivenlerinden iniyor gözleriyle dili lal.. ayları sayıyor yılları yüzyılları gah bir tabletten siliniyor kazınarak ya bir mızrakta kanıyor çoğalarak.. biliyor üleştiği topraktır an sonrasında yar kovan düşleri kalıyor aklında renksiz ve gökyüzü yere uzak ve sessiz.. 06/09/2012 ödemiş |
kutlarım
sağlıcakla kalın