Eylül Çığlıkları
hey gökyüzü
niye dağlar sıra sıra sustu geceye çığlıklar sözler yine acı vuruyor üşütüyor bedenimi. bugün yalnızım düşlerim yine karanlık dört yanım soğuk duvar umudumu kestim zamandan ve ben özlüyorum. gece suskun ben ise perişan unutuldum ıssız sokaklarda şimdi yaşıyorum yalnızlığımı. sanki kulaklarımda eylül çığlıkları sesleniyordu bedenime. bir gün herkes gibi bende gideceğim şu yıkık beton yığınları kalacak arkamda dört yanımı saracak örümcek ağları ve örtecek toprak üstümü karıncalar omuzlayacak hüznümü kalacağım yalnızlığımla baş başa ve ben susacağım sen duymayacaksın bile sesimi huzurun yanında ben ise uzaklarda olacağım... Hüseyin YANMAZ 06/09/2012 |
hey gökyüzü
niye dağlar sıra sıra
sustu geceye çığlıklar
sözler yine acı vuruyor
üşütüyor bedenimi.
bugün yalnızım
düşlerim yine karanlık
dört yanım soğuk duvar
umudumu kestim zamandan
ve ben özlüyorum.
Güzel duyguların karardığı ölemlerin taştığı harika bir şiir tebriklerimle
Osman AKSOY