USANDIM
Belki kemale ermemiş, küçüktür yaşım,
Bu ne azaplı ihtilaf, dert doludur başım, Hatta gözümün üstünde var diye kaşım, Dayatıldım şakağının ücra yamaçlarına... Ayağıma bağ olur koşarken her seferinde, Nefessiz bırakır beni, denizler derininde, Gölge olup korkutur, akşamlar serininde, Kakıldım, tutsak oldum şelale saçlarına... Görmedim gün yüzü, sürmedim hiç sefa, Geceler boyu ağladım, sayısızca defa, Bitince işim, kaldırıldım bir tozlu rafa, Usandım iştiraktan aşk şehrinin açlarına... Salih Duysak |