BİZİ KİMSE DUYMASINGökyüzüne gece yayıldığı zaman, Üzüntünün gölgesi titrer. Göz yaşları aktığında Korku yalnızlığı paylaşır. O korku yalnızlığı paylaştığı zaman, Kalbime sarılır,sen neden ağlıyordun derim. Titreme artık ah be gönül. Bırak aksın gitsin bu korku belası gece. Ah bu derinlerdeki sessizlikler, Her zaman teslim edidi yerine geç de olsa gerektiği gibi. Bu teslimatların kimi acı kimi tatlı,teslim alana göre. Kimileri güneşi mutluluk sandı, ateşinden yandı. Kimilerine de güneş kılavuz oldu; mutluluğu buldu. Ah be gönül titreme artık , Korkma geceden, Bak işte, Korktuğun gecenin kavuşamadığı aşkı gündüzün bile zalimliği var. Hiç değilse gece bizi saklamakta . Sus...sus ki kimse bizi duymasın... |