Hayat yorgun!!!Yaşananlar ya da yaşatılanlar boş, Yollar argın, deli dolu. Gönüller yorgun, gözler dolu dolu. Hep hazandır Eylül, hüzün dolu. Yaprak ister mi sararsın, ayrılsın dalından? Yaprak bile yorgun, dolu dolu! Boşa koyarsın olmaz, doluya koyarsın yürek almaz, Bölük pörçük duygular, kırık dolu. Can yanar, kalp kanar, kelebekler bile bile ateşe atlar. Kardelenler, ölüme inat Güneş’e doğru açar. Hasret bile biçaredir dolu dolu. İçten bir nağme dökülür, yanık yanık... Kelimeler sus pus, sitemler dolu. Zaten hep çalılara takılmıştır hayatlar, Yorgundur ruhlar dolu... Dolu... Dolu... Ayşen Arslangiray Kura Bilinmez bir diyarda… |