SEN BENİ YANLIŞ BİLDİN
Yıldızlar ışığını kaybedip döküldüler,
Mehtap birden karardı; sen beni yanlış bildin. Doruğu yüce dağlar yıkılıp söküldüler, Bütün güller sarardı; sen beni yanlış bildin. Utancından çiçekler kan kırmızı açtılar Serçeler gözlerinden kıvılcımlar saçtılar Dalgalar denizinden köşe bucak kaçtılar Akıllara zarardı; sen beni yanlış bildin. Ne bir hesabım vardı ne de farklı düşüncem, Sonunu düşünmedim sendin benim ilk öncem, Ne yalnızca hevestin ne de gönül eğlencem, Verdiğim bir karardı;sen beni yanlış bildin. Keremin aşk od/una düşüp yandığı gibi Mecnun’un aşkı içip içip kandığı gibi, Yusuf’un Züleyha’yı aşkla andığı gibi, Mahşere dek sürerdi;sen beni yanlış bildin. O rengârenk düşlerim o çocuksu hallerim, Kursağımda kaldı hep toz pembe hayallerim, Sen dizimde yatarken o titreyen ellerim Saçlarını tarardı ;sen beni yanlış bildin. Yerle bir oldu dünyam üzerime yıkıldı Sofralarda lokmalar boğazıma takıldı Bu biçâre yüreğim nasıl yandı yakıldı Sevmek neye yarardı; sen beni yanlış bildin. Belki biraz divane biraz şaşkın adamdım Her gece iki gözü iki taşkın adamdım, Ama sana sevdalı sana düşkün adamdım Hasan seni sarardı;sen beni yanlış bildin. Hasan Hüseyin YILMAZ |
Kim demiş bilmiyorum "aşk bir engele çarpan arzudur" diye.
Gerçekten güzel şiir, tebrik ediyorum.