Sonu Kötü Biten Masal
Sonu kötü bitti bu masalın
Sen her günümdün, diyemedim; bu pazartesim bu da salım. Kollarında gülüşünü izledim derin bir nefes alıp Yıkasım yakasım var inan gönlündeki o pazarı. Bir sabah vakti sana gözlerimi açtım Bazen bana dünyayı sevdiren omuzlarımdaki saçtı Sana isminle hitap etmeye kıyamayen benken Fahişesiymiş gibi davranan bir gavata kaçtın ---- Gel de şimdi nefes al, kolay mı gülmek? Kolay mı aşk acısı çekerken onu başkasıyla görmek? Artık iki hedefim var biri ecel gelince ölmek, Diğeri tek bir mutluluğu yüzlerce sevince bölmek... Mutlu olmanı istedim ama ya benle yada bensiz Şimdi benden fazla sevdiğini söylüyordur o densiz Fazla olup hata yapmışım, yüzlerce ben var Farkımız ben sensiz yapamıyordum, sen ojensiz. Sen varken erken uyanırdım şimdi buluyor akşamı Güneş doğdu ve izleyemeyeceğim hikayemiz başladı Ay mutlu olan bizi kıskandı çatıldı kaşları Bizi anımsatmıyorsa eğer boşver gitsin aşkları Başından beri seni özlüyorum, gerisi yalan sen benim tadamadığım mutluluğum, olmayan sigaram. Sen benim gönlümün akıydın, yüzümdeki karam... Belki yanımda bir hafta daha kalırdın olsaydı param Bir umut daha belirdi, bana üzüldüğünü düşündüm. Farzet hepsi yalandı, sen sadece düşümdün. Nedense sana kıymak hiç içimden gelmiyor Oysa sen aşka koşarken gel deyip, beni ölüme düşürdün. Şimdi yanıyorum, rüzgâr olsan daha da tutuşurum Sana varacağımı bilsem alçak gelir bu uçurum Hissediyorum yokluğunu iyice soğuyor burun ucum Ağlamaya başladım sanırım bir saate buruşurum. |