Gölgesi vurur
gecenin karanlığında ayrılığın ışığında
yalnızlığımın gölgesi vurur duvara görenler ağlıyor yitip giden aşkımıza yürekmi dayanır söyle bu sevdamıza şiir tadındaydı sevdalarım olmasaydı birde zamansız ayrılıklarım uğramasaydı yüreğime yalnızlığım belki ölümsüz bile olurdu aşklarım yalnızlar sokkagında her yürüdüğümde ayrılığın gölgesi vurur gönlüme sevdanın acısı dolarken yüreğime feryadım bogazıma düğümleniyordu sevdamın gölgesi vururken yüreğime yalnızlığımı eş tuttum kendime hüzünlerim beni benden alıp giderkene gözyaşlarım bir bir düşüyordu yere |