ben seni unutsam nolur ki
bi hayalimi unuturum
cocuklugumu unuturum yanında
kücük gezintilerimi..

ben seni unutsam nolur ki
duygulara kanca takıp sürükleyemezsin
beni sürüklediğin gibi peşinden
bi hiç uğruna
bi pişman olmayış uğruna

ben seni unutsam da
ne bilim
hala develer var çöllerde
susamış, serap görmeye yakın bünyeler
bi arayış var hala kupkuru sokaklarında
savaşın başgösterdiği sehirlerde..

hala yakalanan mülteciler var
zindanlarda çürüyen fikirler
ya ben seni unutsam nolur ki
dünya dönmez mi sensiz
yağmur mu yağmaz
güneş mi yakmaz

hapsolmuş gönlüm nerede
kalbim bi zindanda
kelepçe vurulmuş bileklerime
ben sessiz kalma hakkımı kullanıyorum
kurumuş dudakların da olsa gözümün önünde
şişmiş gözlerin ağlamaktan
başıma başıma vursa da aşkın
ben sensiz kalma hakkımı kullanıyorum
sen beni unutsan nolur ki..

anılarım küflenmiş
hayallerimin peşine düştüm ben senle
hepsini mandalla astım,
ıslak bütün muştularım.
kurumasını bekliyorum..

başucumda duruşun
güzel bakan gözlerin
ona sahip eşsiz çehren..
o kadar yakın ki fotoğrafın şimdi bana
fotoğrafını öpmek gibi sensiz olmak.
o kadar yaklaştım bak yokluğuna
ve şimdi bütün bunların ışığında sen söle:
sen benim olmasan nolur ki..

kapattım dünyamı
bi kaç kapıyı..
ellerim titriyo uzandıkça telefona
ve ben
sana telefon etmeme hakkımı kullanıyorum..
ama ben sana bu kadar yakınken
yapamasam
seni unutamasam..
nolur ki..