AŞK HAYATIMIN KRONOLOJİSİ…
AŞK HAYATIMIN KRONOLOJİSİ…
j.j.ROUSSEAU da ancak bukadar itiraf edebilmişti ya… —————————————————– Sevgili EŞİM, Şimdi,şu yazılanları,geç kalmış bir itiraf say; Okudukça,şaşırıp ta,demeyesin,sakın “.Vayy-vaaayyy..! ” Henüz dokuz yaşındaydım,Yozgat’taki ilkokulda, Siyah önlük,beyaz yaka..Tahta çantam da kolumda… Melâhat öğretmen vardı…Kendimce Aşıktım O’na… (!) Paydoslarda çıkmıyordum,kalıyordum hep ensona… Maarifte müdür olan kocasını kıskanırdım… (!) O’nunla evlenecektim,hele bir ADAM olaydım.. (!) Nekadar da çok mutluydum,acı savaş yıllarında… Memleketimin,o meşhur,boyumca yağan kar’ında… Körkaranlık,kilerdeki pekmez küpünü açardım; Bir cezve pekmez içtim miii ,Dooooğruu,mektebe koşardım… Haylazsam da,çalışkandım,mektebi çok seviyordum; Melâhat Hoca’yı bilsen,nekadar çooook seviyordum… UZUN SÜRMEDİ,O TATLI,GÜZEL GÜNLER ÇABUK BİTTİ !.. BİRGÜN BİZİ KUCAKLAYIP,HEPİMİZE VEDA ETTİ !… Denildi ki,başka yere,kocası ta’yin olmuştu… İLK AŞKIMIN acıları yüreğime oturmuştu !!… (!) ————- Daha,çocukluk AŞKIMIN henüz acısı geçmeden, Onbeşimde bir başka AŞK !.Ne oluyorum ?! demeden.. ANACIĞIM,üç ortağın üzerine KUMA olmuş… Çile çekmiş,kahır görmüş !.Hayatı bir zindan olmuş !!.. Hasta Babama bakmaktan,birgün şikâyet etmezdi… Belki,bize bu sebepten,yeter ilgi göstermezdi… Hayli sonra anladım kiii,HOCA’ma AŞKIM,neden miş ? Yıllarca mahrum kaldığım ANAMIN sevgisinden miş !!.. Kırkaltıda,orta son’da,(A…N)’ümle tanışmıştık… Önceleri,evde,yolda,heyecanla bakışmıştık… Pembe kâğıtla mektuplar,ortak şarkılar,yeminler !.. O yaştaki AŞIKLAR’ı hangi ANA-BABA dinler ? Delikanlılık AŞKIM’la,başladı gurbet yıllarım… Hayal oldu mutlu günler…Hâlâ sürer acılarım !.. Onüç yıl süren bu sevda..Sonsuz acılarla bitti !!.. Üstelik onca yıl sonra…Hasrete bırakıp ,gitti !!.. Mezara kadar da sürer..Belki de ,bilemezsin ki… Ne kadar çok çağırsa da..Yanına gidemezsin kiii !!.. ———— KADER Mİ BU ?..Bilmiyorum..Neydi suçum,kabahatim ?.. Elliyedi’de başlayan SON AŞKIM da NEBAHAT’İM… Acısıyla-tatlısıyla,geçip -giden şu elli yıl, Ne iz’an bıraktı bende,ne düşünce,ne de akıl… Bilinçsiz ve düşüncesiz ,ufak-tefek şeyler yaptım.. “BEŞER ŞAŞAR.” Demişler ya..yanlış adımlar da attım… EVLİYA ÇELEBİ gibi,gezip durduk,orda-burda, Gerçi,şükür..Yem olmadım,birgün olsun,it’e kurd’a…. Elbet oldu,atlattığım badireler,pişmanlıklar… Yaşadığım çelişkiler,AŞK sandığım yanılgılar !!.. BİR GÖRÜŞTE VURULDUĞUM,CEFÂKÂR,VEFALI KARIM, KAHIRLI GÜNLERİMİN TEK ORTAĞINA MİNNETTARIM… Cemalettin ! geçen günler,birvakit gelmez geriye… Bakabilirsen,hadi bak !..Varsa ömrün,İlerıye… —–Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-02.11.2007 |
gönülde açan güller ve sonsuzluğa göçen güzeller.Kalan ise vefakar bir hanım.
Ah gönül yerinde durmuyor,
evdekinin kıymetini bilmiyor.
anlamlı güzel şiiri tebrik ederim.