Ana rahminden düşmüş şiirler yazıyorum sana !
Ana rahminden düşmüş şiirler yazıyorum sana !
Kelimeler iç kanama geçiriyor Bir sedyede yatan ağır sen’lerim Yanı başımda söz’lerini aç diyen hemşireler Bir şırıngaya çekiyorlar önce iç seslerimi Sonra çığlıklar basıyorlar damarlarıma Yar/aralarım acıyor o anda. Gülüşlerim kriz geçiriyor, Kahkahaya boğuluyor acılarım. Ölümün eşiğinden dönmekte neyin nesiydi ? Serin dedim leşimi "o" eşiğe Aklımın üzerine basa basa ezip geçsin Ritim tutsun ayakları yetim kalmış kalbime. Sonra narkozun etkisi geçiyor usulca Gözlerim pusu kurmuş sesizce izliyor etrafı Doktor iyimisin diyor ! Sizce diyorum nasılım ? Bu gün çok iyisin diyor. O bile farkındaydı Ben sadece bu gün iyiydim... Ve taburcu oluyorum düşlerimden, Bebeksi bakışlarımdan, Çaresiz çocukluğumdan, Bitap gençliğimden, Üzerime bulaşmış bir yalnızlıkla !.. Alıp başımı gidiyorum yine sana Çünkü bir intihar borcum vardı Kalp atışlarıma.. Arkamdan sesleniyorlar ! Allah bir daha hastalık yüzü göstermesin Amin diyorum Allah bir daha yüzünü göstermesin... |