KÜLLENEN GÜLÜŞLER
Artık gurbet treni kalkmış istasyondan
Meçhule gidiyor rayların çığlığında Hiç umudu yokmuş gibi ağlaşarak yol alır Beyhude sevinçler kalbimde külleniyor İstasyonda kalanlar kavuşulmamaya ağlıyor Günlerce gurbet ufuklarını gözledim Akşamın tekneleri güneş nehrine açılmış Rüyanın ışıklı gemileri kalbimde Firkat mevsimi hayatın beyhude mateminde Aşkın kaderinde nafile bekleyişler Bilinmez ki gurbet treni kederin kanserinde Sahipsiz aşklar sürgün ufuklara düşmüş Ruhum özlemlerin kanserine dalmış Denizin renklerinde güneşin gülüşleri Gurbet rüzgârları rüyanın sahillerinde Yorgun gözler gurbet treninde ağlaşıyor Rüyanın treni aşkın küllerinde yanıyor Gecenin kalbinde özlemin ıslıkları Beyhude aşklar kadife mevsiminde Yorgun tekneler rüzgârın şarkısını söylüyordu Akşam güneşi trenin pencerelerinde uyuyordu Rüyalar rehavetin oyuncak bahçesinde İstasyonlar aşkın meltemlerini özleyecek Aşkın tenhalığını kucaklamak arzusuyla Gurbetin gözyaşları ufkun doruklarında Hasretin yorgunluğu ruhuma çökmüş Beyhude aşklarda boğulmuşum Denizin ıslıkları kalbimi kuşatıyor Yorgun kalpler aşkın şarkısını söylüyordu Beyhude hülyasıyla kaderin gülüşleriyle Feryat fırtınasındayım sürgün sevinçlerin Yârin rüyalı gülüşünün sihrindeyim |