Hayal bahçelerinde bir gülnihal salınır.
Dudağın niyazını özetler naz katresi.
Yudum yudum varılan menzilden haz alınır.
İpek efsane dokur saf çayın usaresi.

Katre katre güzellik süzülür de zamana.
Bir hüsnü an mevsimi kapımızı aralar.
Demliğin yüreğinden billur yağarken ana.
Gül misalin gamzesi sinemizi yaralar.

İpekten naz kilimi usul usul dokunur.
Dize derman göze fer ince belli buğusu.
Bardağın kenarından bin efsane okunur.
Demlik rüku ederken tevazuun tuğu su.

Has mevsimde çay nazı yâr dudağı karanfil.
Dökülür kakülleri Leyla’nın cam saraya.
Demliğin bestesini sükut ile okur dil.
Bir peri nispet eder bardak içinde aya.

Naz dağından çığ düşer ağustos sıcağında.
Hüznü alır götürür dudaktan çay busesi.
Semaver ile demlik ünsiyetin ağında.
Vuslatı çağrıştırır nihalin billur sesi…
Ankara, 28.08.2012 İ.K