Bir Resme Bir Şiir - 29 / Savaşın Çocukları
Dört yanı kan kokuyor yokluk ise cabası
Suçlarını bilmiyor savaşın çocukları Sıcak bir aş görmüyor sırtında yok abası Yenine yaş silmiyor savaşın çocukları Kiminin sağ bacağı kiminse sol kolu Şarapnele yapışmış gözleri keder dolu Zalimlerin elinde çizilmiş kader yolu Huzur ile dolmuyor savaşın çocukları Tahtadan bacağına ana gibi sarılmış Acıyarak bakana yüreğinden kırılmış Konuşmuyor dilleri kaderine darılmış Neşe ile gülmüyor savaşın çocukları Yerle yeksan edilmiş evlerinde baca yok Anaları dul kalmış başlarında koca yok Okul yüzü görmüyor sınıfında hoca yok Derslerine gelmiyor savaşın çocukları Küçücük bedenlere ağır yükler yüklenmiş Bitmeyen dertlerine yüzlerce dert eklenmiş Kimisi darbe görmüş kimisi iteklenmiş Zevkle ekmek bölmüyor savaşın çocukları Bu dünyada gülmesin kaderimi yazanlar Cennet yüzü görmesin huzurumu bozanlar Yaşar iken dünyada bize mezar kazanlar Ah dan geri kalmıyor savaşın çocukları Atlas libas içinde giydirip de kuşatsan Camdan saraya katsan paşa gibi yaşatsan Sevdiği oyuncakla çevresini donatsan Yaşamdan zevk almıyor savaşın çocukları Feryatları eritir başı yüce dağları Barut altında geçer süt kokulu çağları Özürlü yaşayacak geri kalan sağları Sürünüyor ölmüyor savaşın çocukları 704... 17.08.2012 |
oysa gerçekler
o acıyı yaşayanlar bilirler
"ateş düştüğü yeri yakar kül eder
tebrikler
duyarlı yürek..