İnsan ne kadar büyürse hataları da onunla büyüyormuş derlerdi inanmazdım
Şimdilerde görüyorum ki, anlıyor ve yaşıyorum ki
Büyükler bu seferde doğruyu söylemişler
Kabullenmemiz bazen içimizi acıtsa da, istemesek de

Geçmişimde şarkılar yazdığım o güneş şimdilerde ısıtamıyor bile beni
Ay kapkaranlık artık, kendini bile aydınlatamıyor
Toprak sanki kokusunu yitirmiş, ektiğim hiçbir fidan yeşermiyor
Ne yüreğimde, ne de evimin o küçük bahçesinde

Artık tanrıya yalvarırcasına gözlerimi güneşe dikiyorum
Alıyorum arkama o ay’ın beyaz ışıltısını
Ayaklarım toprağa emanet ve yalvarıyorum
Artık bitsin diye bu oyun...

Zamanın elleri olsun istiyorum artık
Beni kısa da olsa alsın bu günden, bu nefeslerden
Belki duymuyor seslenişlerimi yaradan bilmiyorum
Ama ben yüreğimden seslenişlerime devam edeceğim

Aklımda bir cümle var şimdilerde, kulaklarımda be yüreğimde çınlayan
Bir türlü çınılarını silemediğim o kelime, ahh nede çok acıtıyor içimde kalanları
"ALLAH BELANI VERSİN" diyor bir sabah, bir akşam, bir öğlen, bir ikindi
Yüreğime hapsettiğim bana yine, yine ve yine...

İçimden amin diyorum sadece, amin
Her duana, her bedduana amin
Bütün isteklerine amin
Şimdi de ben bir istekte bulundum yaradanımdan, hadi amin desene...

AMİN...