karanlik bir rüzgar esiyor simdilerde
gönül baska yerde
dertler içimde
umudun isiginda yikanan ask seninle
yarim yamalak düsünceler benimle
bir bütünün parçalari gibi dagildik ya simdi
ask bölündü sevda elinde
ask bölündü kilometrelerin dilinde
hersey bölündü
ekmek su hava toprak ve yasamaya dair hersey paramparça
hersey bitap düsmüs karanlik gecelerde
öpüslerimiz kirikti ayriligin teninde
akillara ziyan
akillara zarar
görmek duymak ve hissetmek simdilerde
öylesine yanmak kül olana dek atesin cümbüsünde
o nasil bir hasret eliydi ki kavurdu içimizi
hasret seni
hasret beni
parçalar gibi
dagitir gibi
yok eder gibi
öldürür gibi
diriltir gibi
yeniden bir biz yaratir gibi
içine çekti.
aglarim gözyasim utanir yalnizligimdan
susuyorsam
duymuyorsam
görmüyorsam
bilmiyorsam
aydinlik günleri bekledigim için
parçami yeniden bulabilmek için
seninle degil
benimle degil
bizimle bir bütün yakalamak için.

özdem palavan