Ben Köylüyüm
Sevdimmi tam
Ölümüne severim Dönekliğim yoktur Ben köylüyüm Toprak kokar tenim Nasırlıdır elim Helala akar terim Ben köylüyüm Tilkiye çakala Ezdirmem kendimi Aslan gibi Ben köylüyüm Namustur sözüm Harama bakmaz gözüm Böyle yoğruldu özüm Ben köylüyüm Yazan . İsmail Civelek Develi Köyü Pamukkale Denizli |
Benim köyümün yollarında ibibikler öterdi
Tarlalarında süslü süslü çiçekler biterdi
Yarınlara olan hayellerini rüyalar süslerdi
Biçer döverleri yok orakla ekinlerini biçerlerdi
Gün batımında bahçelerine bülbüller konardı
Kırlangıçların dizilişine sevgiyle bakarlardı
İncilmesin kuşlar diye ellemeye kıyamazlardı
Ekmek tanelerini onlar için saklarlardı
Tandır furunu hemen bahçenin yanındaydı
Analar hamuru yoğurur bacılar ekmeği koyardı
Lezzeti kokusunda aşlarının bir başkaydı
Yer sofrasına hepside birden toplanırlardı
Köyümün çeşmesinde musluk yok devamlı akardı
Çamaşırlarını tokuçla döverek bacılar kıkardı
Bolcana yağdımı yağmur dereleri taşardı
Bir başkaydı BENİM KÖYÜM bir başkaydı
Not: Çocukluğumun geçtiği Aydın/ Söke/ yenidoğan beldesinin eski köy halindeki şekliyle yazdığım bir şiir.
Yazılış:27.12.2010.Orhangazi/Bursa..
Ben böyle büyüdüm onbeş yılım köyde geçti yazdığım bir şiirim geldi aklıma ve çocukluk yılları..Sizin dizeleriniz çok daha güzel ve anlamlı geldi bana tebrik ederim değerli kardeşim selam ve saygılar..