nazar..
-teyze biz uçabilir miyiz...-
payamlar çiçeğe durduğunda bayır aşağı koşardı çocuklar.. pembe-beyaz bahar kokusu saçlarında pınar önünde serinlerdi küçücük yüzler kocaman eller.. kırık kiremitler toplanırdı çaydan şırıltısında suyun sayışılırdı aldım verdim aldım verdim.. el birliğiyle kurulurdu yedikule.. coşkuyla yuvarlanınca top yıkılan ne kaş olurdu ne yürek.. üç beş kiremit toplanır yerine koyulurdu elbet.. şimdi sin/in sessizliği çökmüş sinelerine ya uyumuş hepsi ya göçüp gitmiş saçlarındaki bahar kokusu.. pembe küskün.. ak dargın.. zaman yedikuleyi değil insanlığı yıkmış kırık kanatlı kuşlar uçabilir mi.. 24/08/2012 ödemiş |
Şair bilir ki; takip ederim kendisini. Okurum yorum yazmasam da.
Ne yalan söyleyeyim; güne gelen şiirinizden daha çok sevdim bu şiiri.
Var olunuz dâima.
...