Serin Bir Yaz Akşamında
Serin bir yaz akşamında vurdu hüzün
Ne insan görür ne de dünya gözüm Söylesene mutsuzluk mudur senin özün Sen yeter ki ağlama elzemse ben ölürüm... Basit midir mutluluk? Kimdir mutsuz olan Güneş yüzün asılmasın ben kurban olam Gayet emin eyledim gördüklerin yalan Kalan tek gerçektir sana olan sevdam... Ellerinden yudumladığım aşk çok mudur bana Beni al yüreğine, hüzün keder sokma Varsın dünya bir yana sen dur bu yana Düşmeden daha cehenneme, dur bizi yakma... Rüzgar işler konuştukça insanın fikrine Dediler ki aşk sonsuz boşluk sakın sudan içme Varmıyor dillerim redde, susar kalırım ben yine Değdiği zaman o şehlâ kokun tenime... Merak etmem ne cenneti ne de cehennemi Gülerken de gördüm çünkü ağlarken de, seni Gözlerindeki aydınlık siler bütün kederimi Yeter ki neşelen sarma narelere beni. |