Ben seni görmeden sevdim efendim
Yorgun bir Medine sabahında
Semada Melekler uçuşurken sevdim
Gözlerinde gözlerimi görebilmeyi
Ruhumda bile seni hissedebilmeyi
Seninle ağlayıp seninle gülebilmeyi
Aşkın her halini sende sevdim efendim...

Senin yokluğunda bülbüller ötmez oldu
Güller bile dalına küskün oldu efendim
Gökyüzünde uçuşan martılar bile
Kanatlarını başka yöne çırpıyorlar efendim
Kıblesini şaşırmışcasını uçuşuyorlar
Neolur efendim bizleri mahrum etme
Nurun ile aydınlandığımız şefahatinden...

Hadi ne olur çık gel artık özlüyoruz seni
Gül yüzlü kokunu merhemetini şefkatini
Birtek senin varlığınla güzel Kainat efendim
Seni hissetmek senin her halini özlemek
Senin yaşadığın herşeyi yaşatabilmek
İçimize öylesine huzur ve mutluluk veriyor ki
Biz ümmetin seni görmeden sevdik efendim...

Sana dokunabilmek senin yürüdüğün yollarda
Yürüyebilmek için canımızı bile feda ederiz efendim
Hele bir gelsen sıcacık ellerinle bizleri sevsen
Öylesine muhtacız ki senin sevgine efendim
Zaman kötü zaman acımasız insanlar gaflette
Artık uzattık ellerimizi ne olur tut ellerimizden
Uyandır biz kullarını bu derin uykudan efendim...

Ufuk GÜNEY