Bu şiirdeki tema gerçek bir yaşam öyküsüdür..

Şiirin muhatabı birgün aniden hastalanır,gece amansız bir öksürükle mücadele eder sık sık balkona çıkar,lamba yıda açmaz,eşiyle kırgındırlar,haberi olmasın diye.gururuna yediremez.Ve sabah olur gene balkona çıkar ne görsün aşağısı kan gölüdür.Anlarki vahim bir hastalığın pençesine yakalanmıştır.Eşi evden çıkmıştır o an.Ve kızını çağırır derki kızım ben hastayım beni doktora götürün.Damadı gelir hastaneye giderler,bu arada eşininde haberi olmuştur.Çünkü oda hastaneye gitmiştir eşine sıra almak için bilmeden.Çünkü zaten adam hastadır.Eşine kızdığı içinde doktora gitmeyi istemez..

Fakat bu sefer durum öyle değil çok vahimdir.
Muayneler tetkikler derken,acı haberi öğrenirler.Veremdir.Süreyyapaşaya havale ederler.Orda tedavi görmek zorundadır.Çok ağır geçer hastalık evresi ve bu şiiri böyle bir ahvalde kaleme alır.2 ay süreyle orda yatar.Şükür şimdi iyileşmiştir ama şairin yüreği gibi çağlar bu dizeler işte böyle haldir dostlar..

Bu tedavinin sonucunda iyileşir ve tekrar ailesinin yanına gelir..İşte bu ahval içerisinde birgün bu yaşadıklarını kaleme almıştır böylece..
Bu bir kurgu değil

Hastane kapısı dardır geçilmez.
İlâçlar acıdır kolay içilmez
Can tatlıdır hemen ondan geçilmez
Ölüm ver allahım başka dert verme

Bu gün ben gamlıyım esmesin yeller
Ne bilsin derdimi yabancı eller
Oturup ağlasam delidir derler
Ölüm ver allahım başka dert verme

Döküldü ilâçtan bir bir saçlarım
Bilmiyorum neydi benim suçlarım
Dolapta yığılı kaldı hurçlarım
Ölüm ver allahım başka dert verme

Kurtarmaz servetim oldu sanki pul
Kalmadı elimden tutacak bir kul
Sırtımda da yoktur giyecek bir çul
Ölüm ver allahım başka dert verme

Gözlerimin feri söndü sönecek
Kalmadı umudum bahtım dönecek
Kemirir içimi bu sinsi böcek
Ölüm ver allahım başka dert verme

Der DURAK’ım ömrüm geldi de geçti
Şu zalım hastalık kanımı içti
Ecelim gelmeden kefen biçti
Ölüm ver allahım başka dert verme

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ