kör dügüm
kör dügüm yüregim baglanmış dügüm dügüm
çırpındıkça düşüyor aşkın tuzagına bugün verdigim sözü kaç kez çignedim tutamadım dilim parçalandı agzımda dişlerimi sıkmaktan verdigim mehilde zaman bitti farkında olmadan çarkına kapıldıgımdan beri felegin pençesinde ezim ezim ezildi gönlüm aklım çıktı başımdan aşkın karanlık dehlizinde gezerken bir başıma yangın neki volkanlar patlıyor içim yanarken sanki gökten rahmetler yagar ben aglarken sele tutulmuş gibi bedenim sürüklenirken kör kuyulardan çıkmaya çalışıyorum |