GÖZÜN AYDIN
kalbimin sökükleri dikiş tutmuyor
giderken ne olurdu gönlümü serinleten birkaç kelam bırakaydın yanıma avunurdu gelip geçen yıllar saçlara karlar yağıp yılları yıllara eklerken bir nebze olsun merhem olurdu tutunamadığım rüzgara sevda bir şarkının diline dolanıp kaldı ya eski bir plağın cızırtısında tükendi ses madem ki ehemmiyeti yoktu hiç edilen sözlerin takvimleri kollamıyor günleri saymıyor şimdi uzağa asılı gözlerim mevsimler mevsimleri yıllar yılları kovalarken elimizde düş yanığı hayaller saçlara zamansız karlar yağdı sen yalancı baharlarda avunurken payıma hep hicran hep hüzün düştü sen gittin ben sende bittim gözün aydın artık ben benden gittim 13.08.2012/izmir ferhan erdoğan |
Hüzünlüydü, bir başka pencereden bakmaya çalıştım o kadar.
Tebrik eder saygılar sunarım.