Sevgili kardeşim Mustafa, her şeyden vaz geç ama şiir yazmaktan asla vaz geçme.

Seni tanımadan önce, sayfana gelip şiirlerini okur ve “Bu adam sürekli insanları eleştiriyor” der şiirini beğenmiş olsam bile yorumsuz çıkardım. Ki, bütün bunlar seni tanımadan önceydi.

Şimdi seni yakından tanıdım. Şiire olan tutkunu yakından gördüm. İşte o zaman, niye sinirlendiğini anladım. Şiirin hafife alınmasını istemiyorsun, çünkü sen hafife almıyorsun.

Peki, herkes kusursuz şiir yazar mı? Yazamaz.

Sen, kusurlu şiir yazanlara mı takıyorsun? Hayır.

Şairin öğrenme isteği varsa onu destekliyor, şiir aşkını aşılıyorsun.

Senin kızdığın noktaları incelediğimde, her şiiri favoriye alanlar ve hepsine harika şiir diyenlerdi.

Bir gün bir şiirin altında bir yorum gördüm. Tam yarım sayfa ve bütün iyi dileklerini diliyordu yorumcu. Yorumu kendi kendime alkışladım. Hiç üşenmeden ne iç açıcı sözler yazmış dedim. Başka bir şiire gittiğim de yine o yorumcuyu gördüm, başka bir sayfa, başka bir sayfa derken her şiirin altında vardı.

Peki, bunda ne var diyebilirsiniz. Şu var; her şiirin altında aynı yorum vardı. Hem de kelimesi kelimesine, noktası virgülüne dek.

Kopyala yapıştır…

Yahu, her şiir aynı duyguyla mı yazılmış? Birinde ağlar, birinde güler şair. Nasıl aynı yorumu yapıştırırsın?

Şairin birisi, iki satır veda yazmış. Onu bile favoriye alıp aynı uzun yorumu yapıştırmış.

Bu demek oluyor ki, bu şair şiirleri okumadan kopyala yapıştır yoluyla bir saatte 80-100 şiire yorum yapmış.

Bütün bunlardan sana ne, sen kendi yazdığın yorumlara bak diyenler elbette olacak. Benim şiir hakkında çok fazla bilgim yok. Ben duygularımı kaleme alır, alırken de ustalarımın gösterdiği yoldan gitmeye çalışırım. Bu durumda, şiirin karnını deşip eleştiri yapacak gücü kendimde bulamam.

Hal böyle olunca, çok beğenip içinde kendimi bulduğum şiirlere “çok güzel olmuş, çok beğendim” der çıkarım. Senin takıldığın yorumlar, bu tip yorumlar değildi. Bunu seninle tanıştığımda anladım. Sen, üstte anlatmaya çalıştığım sözde yorumlara, yol gösterenler olduğu halde şiir adına zerre yol almayanlara takılıyordun. Bunu ben sende gördüm. İnanıyorum ki, bir gün herkes görecek. Doğru tektir. Er geç o doğruya ulaşılır. Yollar, başka başka olsa bile.

Sen hiçbir yere gitme kardeşim. Sen şiirlerini yaz ve sayfana as. Altın çamura düşse değerinden ne kaybeder? Elbet hepimizin sıkıntılı günleri olmuştur. Sabırla bu sıkıntıyı yeneceğiz. Biraz sabır…

Ben de ilk kez bir yorumumu kopyala yapıştır yapıyorum çünkü yanlış sayfada paylaşmışım:(

Selam ve sevgilerimle…