ÖLÜM NEFESİRuhumu boğuyor bir gizemli el. Ensemin kökünde, ölüm nefesi, Verdim her şeyimi ruhuma bedel. Bir çığlık attım ki, korkunun sesi. Yarınım umutsuz, dünüm ahu zar. Perişan geceler, karanlık mezar. Hayalin içinden bir gerçek sızar. Beynimdeki devin suskun gecesi. Çözüm arar akıl, çözümsüzlüğe. Manası çaresiz, bakar sözlüğe. Fikir karmaşada, çıkmaz düzlüğe. Görünür kel kafa, düşünce fesi. Ecel gölge gibi, sürer izimi. İhtiyarlık bir gün, büker dizimi. Hatırlatır bana, her şey mazimi. Korkutur hayalin kara gölgesi. Gideceğim bir gün gerçek vatana. Sâla’mı duyunca, ağlama ana. Bir fatiha oku, arkamdan bana. İşte o gün bana, kandil gecesi. 06 /01 /2005 Yaşar TAŞKESEN |