Bir Resme Bir Şiir - 17.... Sen En Büyük Kârımsın
Feda ettim uğrunda en güzel yıllarımı
Sen benim içerimde sönmeyecek harımsın Eğme diye başını boş koydum kollarımı Aldığım her nefeste titreyen tek zarımsın Şu çileli bahtımın üç yapraklı yoncası Kıraç gönül bağımın mis kokulu goncası Yıkık yorgun ruhumun bitmez gönül sancısı Yanan ciğerlerimi soğutan tek kar’ımsın Gözleri gözlerime değince mest olduğum Bir gün ayrı kalınca saçlarımı yolduğum Ömrümden ömür verip oy uğrunda solduğum Fakir gönül yurdumda en mukaddes varımsın İmanım zayıf olsa belki yoldan sapardım Sevgine boyun eğer gönle secde yapardım Allaha şirk olmasa bil ki sana tapardım Sen benim yüreğimde hissettiğim yarımsın Bağlamam da mızrabım türküler de ağıdım Gölgesinde can bulup dinlendiğim söğüdüm Bir damla göz yaşına kul olduğum yiğidim Kırk yıllık şu ömrümde sen en büyük kârımsın Dünya denen şu hana kırk kere de gelsem senin gibi bir evlada yeniden sahip olmak isterdim. |