YA RESMİ UNUT, YA DÜNYAYI
Evi şu tepeye oturt
geniş olsun penceresi deniz görsün, birkaç ada İstanbul ne çok uzak ne de çok yakın olsun bahçede fesleğen, sümbül elma, erik, kaysı, ceviz gökte kırlangıç bulutlar yeşilin tüm tonlarını sür mavinin açık koyusunu... Kadını balkona koysan kitap okusun diye adamı da gülleri budarken nerde olacaklar peki komşular, bir de çocuklar sevinçler sığdı diyelim ya kaygılar, ya üzüntüler savaşlar, kıyımlar nerde nerde cennet, nerde cehennem aşklar mı eksilsin, ayrılıklar mı... Ya resmi unut, ya dünyayı... Timur, 22 Temmuz 2012 |