elma şekeri
ölümün kokusu vardı toprak kokusunda
esen yeli türküsüdür adımlarım kulağıma vuran göçler kavgalarla yıkık bir kent çocukları doğmadan ölen vurulunan elma şekeri ile bayramlık elbiselerin arasındaki bağı KURAMAYAN çocuklar onlarki gözleri toprağa meyilli birer mayın edeasıyla şimdiden sonra bakmak gibidir istanbul a bir nefes hala ölüm kokusu vardı toprakta ve yakılan her ağıtta bakarsın yeni bir çocuğa |
toprakta
ve yakılan her ağıtta
bakarsın yeni bir çocuğa"
Nasıl kıydılar çocuklara
Esmer ütopyamızda kırılgan kaldırımlara
Uçururken umutlarımızı
Nasıl kıydılar...
Eyvallah ş i i r