YANAN GÜL
Ne kadar saklasan özlediğin belli
Söndüremezsin içindeki yangını Başlamışsa zamanların en güzeli Artık susturamazsın dudaklarını Anlatır bana özlemini ta derinden Yanan anlınla terleyen avuçların Alevler taşarken göz bebeklerinden Yakar değdirdiği yeri parmak uçların Çok geç bu sevdadan dönebilmek için Bak şimdi seninle dopdolu aynalar Bu özlemli halinle daha güzelsin Benimde saçımdan tırnağıma kadar Tutuşan yanan bir şey var içimde Sen şimdi alevden bir gülsün ellerimde... |