yıllar önceden esti rüzgar
ben çocuklara bıraktım sevincimi
hüznümü aldım sakladım koynuma
gelip geçer sandım fırtına geçmedi
çektiğim ağır sıkıntıyla kştum onun kollarına
büyü gibi çarptı
gözlerindeki aşk ateşi...
yatağı ,saçı başı dağınık
birazda kafadan kırık
aktı öyle içime ....elindeki zehir
sundu duvardaki gölgeyi
kendisi sandım koştum çarparak
dedim ya ben bile bile içtim o zehiri
görerek koştum duvardaki gölgeyi
elinde zehir gözlerinde kedi sinsiliği
birazda kafadan kırık
attı son çembesini
düştüm düştüm bile bile
dedim ya ben çocuklara bıraktım sevincimi



son.