Bilemezsin Yâr Ah! Bilemezsin
Gerçekte yoksun.
Hayalini kurmak ise yasak. Hani..olmaz ya Ara sıra da olsa Rüyalarıma gelsen diyorum. Beni öpsen Saçlarımı okşasan Göğsünde uyutsan Ve hiç bırakmayacakmış gibi Sımsıkı kucaklasan. Öyle ihtiyacım var ki, bana sarılmana. Sorma sevgili. Hiç konuşmasak da olur. Sadece yanımda olduğunu bilmek Kokunu duymak istiyorum. Belki bir ara omuzunda ağlayabilirim. Biliyorum çok klasik ama Başımı yaslayasım var işte Ve sessiz, sessiz ağlayasım.. Bilemezsin! Bir yandan unutmaya çalışırken Diğer yandan Sana nasıl hasretler büyüttüğümü. Gözlerimde asılı duran her damlada Sırf sen varsın diye Ağlamaktan nasıl korktuğumu Bilemezsin. Ne güneşin aydınlığı Ne ayın mehtabı Ne de yıldızların ihtişamı Dindirmiyor gönlümün hicranını. Bu yalnız akşamlar da.. Buhranlı her an’ımı, Bilemezsin sevgili Her şarkıda seni anıp Her şiirde maziye dalıp Resmine bakıp, bakıp Nasıl kor olup yandığımı Bilemezsin. Dil-ruba Emine Genç 30 Temmuz 2012 / 07:00 |
O da baht işiymiş meğerse ... Adanmış olmak ... Aşka elbette ... Sevince de , Mecnun gibi dosdoğru sevmek ... Şairin ;
Bil muhabbet emanettir , sana Mevla'dan gelir ,
Eğer doğru Mecnun isen , bil ki Leyla'dan gelir ... dediği gibi ...
Sevmeyi bilen gönüllere ve ağlamayı bilen kudretten sürmeli gözlerin sahibi olanlara selamlar olsun efendim !..
İnleyen ney misali , nazenin kaleminize de en kalbi selamlarım ve tebriklerimle ... Öyle hoştu ki !..