SAKARYA AĞLIYORDU
Şahadet haberin duyup gidince,
Gördüm ağlıyordu Sakarya,
Yerde su; toprak ağlıyor.
Gökte güneş hüzünlü,
Bir kapatıyor yüzünü bulutlarla,
Bir bakıyor,
Sakarya ağlıyor.
Tekrar kapatıyor yüzünü,
Sakarya yüklenmişti hüzünü,
Reğayip im şehit!
Allara boyanmış bir gelin gibi,
Çıkıyordu baba evinden,
Gelmesi mümkün değildi ama
O yaşıyordu; o şehit!
Al Bayrak üstünde; Hacı Bayram Camisinde,
Kılıyordu son namazını,
Aman Allahım!
Bu ne kalabalık; gün tutuluyor.
Yetmiş iki milyon şahit,
Tekbirlerle gidiyordu,
O sesleniyordu sevenlerine,
Sakın ağlamayın! sakın ağlamayın!
Bulandırmayın suyumu,
İçiyorum Kevser den,
Melekler şahit,
Düştüğüm o yer,
Hakkâri de toprak,
Gökte kuşlar şahit,
Ben o güzel makamda,
Hani diyor ya üstat,
Yeter yüzüstü süründüğün,
Ayağa kalk Sakarya,
Sakarya ayaktaydı,
Ağlıyordu su,
Gökyüzünde hüzün ağlamaklı oluyor.
Kâfir kalleşçe hep arkadan vuruyor.
Kahpelikti bu,
Her vilayet akın etmişti,
Amcalar ağıt yakmıştı,
Taze nişanlıydı Regaip,
Kâfire inat yerden sema ya yükseliyordu hu,
En güzel şey şehitlikti bu,
Sakarya ağlıyordu,
Memlekette beş şehit!
Ruhunuz şad olsun,
Babanın son sözü vatan sağ olsundu,
Regaibim uyudu.
Halife BOZBAYIR