Dilimde garipliğim kapına geliyorum;
Karanlıklar içinde ışığını yak yeter;
Suçluyum, günahkârım, affını diliyorum;
Sen yine senin gibi gözlerime bak yeter…

Ay bakışlım güneşim bestelerden segâhım;
Nokta noktam gönlümün sevdalı mihenk taşı…
Sen yanımda oldukça şenleniyor sabahım;
Ey gönlümün derbederi ey ömrümün sırdaşı…

Dayan kalbim desem de garip nasıl dayansın;
Çiğe hasret gül gibi muhtacım nefesine…
Kirpiğinden düşeni güz yağmuru kıskansın;
Suskunluktan ziyade meftunum yar sesine...

Hayat hançer misali sokuldu sol yanıma;
Kimsesizin kimsesi olmuşum haberim yok…
Yalnızca gece şahit sensizken her anıma;
Bu meydan savaşında cephanem, neferim yok…

Emrine amadeyim elim, kolum bağlanmış;
Zifiri karanlıklar gitmiyor gözlerimden…
Şefkatinin elleri sanma bensiz dağlanmış;
Anla ki yokluğunu şu yetim sözlerimden…

“Sabah doğan güneşi sensizken bekleyemem;
Derdim doksandokuzdur bir daha ekleyemem”

Ali ALTINLI – 24/07/2012
Saat: 21:17