** SON DURAK.! (.2.)Dün yine, Son durak da,aynı mekanda. Yasak ve uzak olmasına rağmen Birbirini seven ve özleyen İki CAN.. Yine aynı yerde Yine elele,yine göz gözeydi. Dörtyüz yirmi beş gün sonra, Yine bir Perşembe günüydü. Gökyüzü biraz bulutluydu Ve.. serin bir Rüzgar vardı. Yaşlı Çınar ağaçlarının altında, Martılar çığlık çığlığa uçuşurken Deniz onları seyrediyordu sessizce. Yüreklerindeki özlemi Birbirlerine sıkıca sarılarak Değiş tokuş ederlerken Etrafta hiç kimse yokmuş gibi Yasaklara rağmen birbirlerinin gözlerinden Örselenmiş yüreklerine süzüldüler usulca. Ve.. nasıl geçtiği anlaşılmayan Hasreti Vuslata çeviran dört saat Tamamen kendileri için akan zaman Ara sıra ıslansa da gözler Yüreklerde Bayram sevinci Gülücükler,derin bir sohbet Ve.. nihayet, Kahrolası ayrılık zamanı... Gelir Otobüs, Sarmaş dolaştır iki beden, Ayrılırken birbirinden usulca, Yüreklerde eserken ayrılığın fırtınası Martılar hüzün çığlıkları atar gökyüzünde Deniz sakin ve sessiz seyreder... Kadın gider, Adam Son Durak da, Yine yalnız,yine Vurgun... Kimselerin bilmediği, Nerede o eski Aşklar denilen Kirletilmiş zamanlarda İşte böyle bir Sevda yaşanır Şahidi Son DURAK dır.. Son Durak.. Seni hiç Unutmayacak.. Unutmayacakkkkk. A.Nevzat Uçar. 20/Temmuz/2012. Saat:14-49. Tuzla/İstanbul. (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |