Ne güller büyütürdün dağlarının karında
Yıldız toplardın bana göz göze gelince aşk
Umutları elerdin ince parmaklarında
Söylerdi şarkımızı o masum dilince aşk
Düşerdik kimi zaman ve kalkardık bir daha
Biliyorum ne kadar vefasızım Züleyha

Yollar mıydı zulmeden yoksa hayat mı çeken
Ki bindim bir rüyanın bozuk tayyaresine
Sen pencerelerinde gözlerimi beklerken
Ben yürüdüm serabın yalancı halesine
Kar düştü hatırladım varlığını bir daha
Biliyorum ne kadar vicdansızım Züleyha

Belki dargınsın için için özlemektesin
O buğulu yıllar geçiyordur gözlerinden
Ağlıyorsundur yüreğini döverek sesin
Bir bıçak gibi adım yaralıyor derinden
Merhemliyor ve deşiyorsundur bir daha
Biliyorum ne kadar insafsızım Züleyha

Nedamet gölgesinde şimdi bir hasta kuşum
Ellerimi uzatsam yıldızların tükenmiş
Sanki bir hülya imiş veyahut hiç yokmuşum
Her şarkı biraz benmiş, her şiir biraz senmiş
Gecedeyiz biz artık varamayız sabaha
Biliyorum ne kadar imkansızım Züleyha


Kutluyorum Yüreğini kalemini üstad
Güzel şiirirni haz alarak okudum
Kalemin daim olsun
Saygılar selamlar