Sessiz Karanlık
Karanlık çökerken geceden
Gündüze arta kalan bir ben En derin rüyalardan uyanınca Seni gördüğüme inandım kanımca Şu hayatın boğucu havasının getirdiği tazyikli hüzün kokusu Yüreğimin hep peşinden koştuğu aşkın telafisiz coçkusu Seni sevmişti gerçekte sen, sen olunca Düşünmeye ne hacet seven kalp olunca Gözlerinde üç ışık yada sonsuzluk Görünce seni kalır mı umutsuzluk Nağmeler dökülünce yüreğimde Anladım sen tek hikayeydin içimde Geçmişin hüzünlü perdesi çekilirken silik gözüme Kalbimdeki bu sensizlik mi yine Ardı sıra giden geceler sessizliğe koşar Seni tarif eden hangi mısralar Artık unutmak istediğim bir geçmişin ürünüdür anılar Umutlar sadece birer hayal olarak kalırlar Mevsimsel değişiklikten etkilenen o hüzünlü acılar Severken günler ne güzelmiş gerçeği görene kadar Ölümün sessiz çığlığı sararken tüm benedimi Sana hissettiğim duygularda nesi Anılarla ifşa edilmiş gerçekler Bilmesin seni hala sevdiğimi hiç kimseler |
Enes Başak