ŞİİRE ÇİFT DALMAKHer an öğreniyoruz, yeni yeni birşeyler Bazen maymun iştahlı, kâh muhteris bireyler Yaşım geçkin sayılır, hemen hemen kırk kırkbeş Tırnağımla kazıdım, beklemedim hiç beleş Çalıştık çabaladık hayat denen yarışta Tecrübeler edindik yapılan her yanlışta Çalışıp kazanılan, payelerden edindik Az çok takdir görünce, gururlanıp sevindik Zaman zaman el attık, taraflı konulara Muhatap da olmuştuk, maksatlı sorulara Çift daldık şiirlere, bazen haddi aşarak Anlattık hissimizi, kendimize şaşarak Meslek edinmesek de, her ne kadar bu işi Erbabını gözledik, dedik ’Bu bilen kişi’ Himmet beklemedik hiç, yaptığımızdan zerre Belki hakkınız geçti, okunduysak bir kerre Arada sataştılar, ’Bu nedir? ’ deyip böyle Nerden çıktıysa bunlar, mantar gibi sürüyle Alan koşmuş kalemi, ben de varım diyerek Bir de taltif bekliyor, göğsünü de gererek Oysa ne kıymetlidir, esirgersin selamı Fırat kenarındaki, bir çobanın kelamı Hiç mi dinlemediniz yolda ağlarken görüp Bir çocuğun derdini, karşısında diz çöküp Yüz mü çevirdiniz ki maaile gezerken Bir mekansız el açıp, sizden ekmek dilerken Hangi bencil duygular, şevkle körükler nefsi Destur bekler istensin, kokutmuşken kenefsi Duygu adamı hele, incitmez hiç insanı Varsa da diyeceği, bilir uygun lisanı Bazen gönül alarak, gösterir kusurları Farklı kapılar açar yükseltmeden surları Dokunmayın kimseye, döksün özü kendince Her nefiste ibret var, bilene değerince İnsan tanımak için, ne bulunmaz bir fırsat ’Hoşgörüyü yüceltmek’, bu olsa gerek fıtrat erol başçı |
bu bağlamda güzel bir şiir okudum
Hürmetle