AĞACIM
Büyüttüğüm ağacımdı umutlarım,
Her mevsim vardı meyvesi dallarında. Son yaprağını da kaybettim şimdi ağacımın, Bıraktım seni kurumuş dallarında. Bir gün biri geldi,kesti ağacımı. Dedim zaten,bilmiyordum ne yapacağımı. Gözümün önünde yanarken kurumuş dalları, Sanki o yangın yüreğimde vardı. Ağlasam biçare,söner miydi yangın? Dalları olur muydu gene sonbaharında? Geri gelmez umutlarım gelmek ister miydi, Kül olmuş ağacın meyvesiz dallarına..? |