Elliiki yıl öncesi tanımıştım bu ÇINAR’ı..
Muhteşemdi görüntüsü,suya inerdi dalları..

Horlanmış,bakımsız kalmış…Ölüyor muhteşem ÇINAR !!
Gövde sağlam görünse de,kurumuş,çürümüş dallar..

Hani,deriz : “..Cami yıkık,Mihrab yerinde duruyor..”
Çınar’ın şu görüntüsü beni kâlbimden vuruyor !…

Sabahın erken saati yanında soluk almıştım,
Altındaki kanapede denizi seyre dalmıştım..

Kulakları kirletmezken henüz şehrin gürültüsü,
Ruha sükûnet veriyor,ışıltılı görüntüsü..

Gölgesinde ferahlardık,kesilmeden..Dipdiriydi..
Bir dalı AŞKLA UZANMIŞ,DENİZİ ÖPER gibiydi...

Bir hayal alıp-getirdi,denizin ılık nefesi,
“..Hadi gel ! artık..” diyordu..Gülümsüyordu çehresi..

Fazla uzun sürmemişti,boyun bükerek gitmesi;
Beni kendime getirdi,Can Dostumun tatlı sesi ..

“.Nereye bakıyorsunuz ? ” Bu sorunun cevabı zor…
Aziz Dostum,yüreğimde taşıdığım kızıl bir kor !!

Yanmaya alıştı yürek!.Altmışbir yıldır sürüyor.!
“ Gel ! ” diyor-gidemiyorum..GEL ! diyorum-dönemiyor..

Kalabalıkta yalnızım,Çınarın altında yalnız..
Nice mutlu-şen görünsem, yaşıyorum yapayalnız..!

İyi ki varsın Aziz DOST !.Hatırımı sordun ya sen,
Sabahın erken saati,şimdi daha mutluyum ben..

——-Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-25.06.2008