Bir yaprak dökümü gibiUmrunda olunamamak İçimde bir yaprak dökümü gibi Hüzünler kanatlanıyorlar Yaslara çam sakısı misali Bırakmıyorlar yakamı Lanetlenmişliğin kurbanı gibi sanki Umutlar asılmışlar darağacına Sallanıyorlar bir eleri bir geri Gelecek ipotek altında Yarınlara mıhlanmış mazi Yüzsüzlük beş para etmiyor özgürlüğe Nasipsizlikse nasibi Gönül ağlıyor ahkam kessede Tersine dönmüş içi dışı Sanki o kadar kolaymı ki Söyleyebilmek yalelliyi Aşka teslim olacaktım Leyla ile Mecnun gibi Olmasaydı şu son baharın kahırları Meğerse olmuşum ben çoktan onun eserin esiri... (Berlin,06.07.2012) Talat Özgen |