Gittin...
Ruhuma güneş,yüreğime nur gibi, geldiğin gün doğdun.
Ayrıldın gittin dünyamı karanlıklara boğdun. Tek yürekte kurmuştuk aşk yuvamızı biz. Şimdi çektinde gittin, kaldı yüreğim kimsesiz. Yakarken,yıllarca bizi vuslat hasreti. Şimdi yakar,kül eder beni ayrılık ateşi. Sen gittiğinden beri hep seni anarım. Anarım gece,gündüz,duygulanır ağlarım. Gelişinle dünyama hayat vermiştin. Sen gönülbahçeme güller sermiştin. Gittin,gönülbahçem bir çöle döndü. Bense çölün ortasında Mecnuna döndüm. Gidişinle sanki kasırga gibi estin. Yaktın,yıktın beni virane ettin. Söyle ne olur,gittinde şimdi mutlumusun. Yoksa sende benim gibi ağlayıp yanıyormusun. Gittiğin gibi gel ne olur,herşeyi unutalım. Yüreğimiz birleşsin,yaralarımızı saralım. |
Saygılarımla
Bilal YILMAZ