Ah ü zar etme beyhude mahale,
Seversen cananını unut bunu.
Benden özgeler bulmaz sana çare,
Seversen cananını unut bunu.

Bende senin gibi yaralıyım bil,
Olma kendi kendine ranam melil,
Dinsin gam, şen olsun sendeki meyil,
Seversen cananını unut bunu.

Fert ne de olsa biraz sevinmeli,
Amma bunun da haddini bilmeli,
Boş yere kendini de üzmemeli,
Seversen cananını unut bunu.

Çok feryadın zararlı olur sana,
Hiçbir zaman karamsar durma bana,
Bir derman bulunur elbette buna,
Seversen cananını unut bunu.

Ben de öyleydim, bir fayda görmedim,
Gülleri elime alıp dermedim,
Ağlama! Ahını uygun görmedim,
Seversen cananını unut bunu.

Ne olur? Biraz da gül DİLÂŞUB’UM!
Gitsin benim de içimdeki kaygum,
Şen olsun ruhun, şen olduğ/çin ruhum,
Seversen cananını unut bunu.

Unut gayrı bunların tümnü unut,
Çık karşıma da ver bana bir umut,
Olsun bu sende ve bende bir üsmut,
Seversen cananını unut bunu.

Sen bir gülsün, CEMİL ise bir bülbül,
Ne sen ol, ne de ben olayım melül,
Şenlensin daima bu iki gönül,
Seversen cananını unut bunu.

KÜÇÜK OZAN(CML DMR)
DİLAŞUB’A HAYKIRIŞ’TAN,
LÜGATÇE:
ÜSMUT: Hiç değişmeden sürüp giden mutluluk!