GEL BANA BANAAçtım gönül bağım bülbül olana, Ses verdi yürekten gel bana bana. Gonca gonca çiçek olsun alana, Şeyda bülbül dedi gül bana bana. Parmağım balına bandıkça bandım, Aşkın ateşiyle kavruldum yandım, Sevdanın durağı çok uzak sandım, Açıldı önümde yol bana bana. Sevgidir sevdanın gönül yarası, Yoğrulmuş dert ile onun mayası, Gönül gergefinde aşkın oyası, Nakış nakış döktü tel bana bana. Zehirden acıdır namerdin aşı, Bir ah çeksem erir mermerin taşı, Damla damla aktı gözümün yaşı, Ceyhun olup taştı sel bana bana. Fakir Nurullah’ım geçti çağlarım, Boşa giden güne pişman ağlarım, Kurudu çimenim, soldu bağlarım, Baktım aynalara el bana bana. Nurullah ÖZKILIÇ |
Yunusca olmuş.
Selam ve saygılarımla.