Ben ne vakit dibe vursam
Vurgun yediğim saatlerin kadranına gömülmüş vücudumdan
Can kırıkları toplarım.

Ne vakit dibe vursam ben ala kanımı içerim
Kadeh kadeh üzüm suyu niyetine
Karanlıklar aydınlatır içimdeki karaları

Bağlanan ipler şarap kadehlerine kusar kinini
Saklanmaz gözyaşları her damlada
Düşer o soğuk esen resimlere

Fırtınam mıdır bu gece esen
Sen misin yoksa “yüreğimden geçen

Gözlerindeki ışık mı gözlerimi alan
Çetrefilli bir sergüzeşt isteği mi içime dolan


Her saniyede bir kurşun sıkar beynime gidişin
Gelmediğin her dakika
Bir güvercin ölür damımda.

Şah damarlarımdan akan kanın boşalması
Bardakların alkol kokan rüyası olsa gerek

Sanma kahrımı yazdığım kağıtlar tükenir
Tükenecek olan şey bende olan sendir

Yüzümü buruşturan her yudumunda bademin
Sigaranın dumanında rakseder bir aşifte
Geçmişin mizah olmuş karikatürleri olur



Sen dalga geçersin
Gülüp geçersin
Karanlık da güler
Ben karakter olurum başının üzerinde
Soru işaretlerine gömülen

Aşk doğar mı sence yeniden?
Ölmek üzere olan bir bedenden
Yeniden sevdaya gebe kalır mı bakire hayat?

Vururum gönlümü yollara
Sevdamı gömerim odalara
Adını yazamayan kalemleri
Mürekkebe boğar söverim

Ne vakit dibe vursam
Şarap niyetine ala kanımı içerim