23.06.2012/KAYSERİ

Gecenin onikisi,
Erkiletin tepesi,
Burdan bakınca Kayseri’ye
Sanki bir ışık kümesi…

Canım sıkkın,
Gönlüm kırgın,
Bedenim yorgun ki,
Ne yorgun…

Dostlarım,
Almış,getirmiş tepeye,
Ama nafile …
Ne tepeden görünen,
O ışıl ışıl kayseri,
Ne eşsiz mis gibi ,
Esen temiz havası,
Ne iki yanımda oturan,
Kara gün dostlarım,
Bastıramaz içimdeki isyanı...

Gökyüzü ışıl ışıl,
Bu gece yıldızlar sanki,
Bambaşka parlıyor..

Tepemde parlayan yıldızlar,
Aşağıda ışıl ışıl kayseri,
Ortasında kalmışım,
Sanki arasatta kalmış gibi,
Oturmuşum erkiletin en tepesinde,
Bir çayım,bir de dostlarım ,
Eşlik eder hüzünlerime..

Öyle bezgin ki,duygularım
Hiçbir şey teselli etmedi ,
Yıllar nasılda yordunuz beni,
Felek ne kadar kırdınız beni,
İnandığım ne varsa
Neden yıktınız,kalbimdeki kalenizi

Ne buradan görünen eşsiz manzara,
Ne gökyüzünde bana gözkırpan yıldızlar,
Çare olmadı viran olmuş gönlüme..
Kalkın gidelim dostlarım,
Vurgun yemişim vurgun..
Yılların bitmeyen çilesi ,derdi..
Felek hiç anlamadı beni,
Tanrım kaldırırsın dedi,verdi dertleri,
Hayat hiç yüzüme gülmedi,
Dayandım,savaştım ama yenildim..
Kalk gidelim dostlar,
Hayat bana hiç şans vermedi..

Ne bu tepe keser hüzünlerimi,
Ne bu ışıl ışıl gökyüzü..
Nereye gitsem ,ne yapsam
Benimle gelir kaderin böylesi..

Ne yıldızlar,
Ne ışıl ışıl karşımdaki,
Bu eşsiz manzara,
Ne de siz vefakar dostlarım,
Avutamaz artık,yorgun yüreğimi..

Bir yudum çayımı içtim,
Sessiz akan gözyaşlarımı,kalbime gömdüm,
Kalk gidelim dostlar,
Zaman olmuş gecenin yarısı,
Evde beni bekler,
İki kızım ve odamın
kararmış havası…
Gönül beyan(kaynar)