Sen...
Senden önce karanlıktaydı ruhum,viraneydi dünyam.
Seni sevdikten sonra,nurlandı ruhum,aydınlanmıştı dünyam. Ellerim ellerini tutunca hayat buluyordum. Ceylan gözlerine bakınca huzur duyuyordum. Yüreğimde,yüreğinin heyecanını duyuyordum. Şimdi sen gittin ya, Tekrar karanlığa gömdün ruhumu,yıktın dünyamı. Çöl ortasında üşür gibiyim,kararttın dört bir yanımı. Ellerim boşlukta,hayat durdu sanki. Ceylan gözlerin olmayınca gözlerim kör oldu inanki. Yüreğin yanımda olmayınca,yüreğim durdu sanki. Sen bana ve aşkımıza karşı bu kadar katı yürekli olamazsın. Çünkü o zaman yüreklerimiz birbirine bağlanmaz,aşkımız doğmazdı. Gel artık yalvarırım,insaf eyle bu yürekleri mahsun,aşkımızı öksüz eyleme. |